"Туӣ он ҳозиру нозир, ки ҳар гоми каҷи моро набудастиву мебинӣ, надидастиву медонӣ" бо садои Фарзона

Зи ҳури субҳ меёбам рамузи покдомонӣ, Вале чун тирашаб дорам ҳамоно хўи шайтонӣ. Туи он ҳозиру нозир, ки ҳар гоми каҷи моро, Набудастиву мебинӣ, надидастиву медонӣ. Мани нозуктар аз шабнам ба коми шаб нахоҳам шуд, Фақат хуршедро шояд чунин нўшоби ризвонӣ. Надорам равзане, то муждаи гарми туро орад, Ту хуршедиву бо кӣ сураҳои нур мехонӣ. Дар он фасли шукуфтанҳо фиреби бод мехўрдам, Куҷоӣ, офтоби ман, дар ин рўзони боронӣ. Агар гўям, ки пинҳонӣ, ҳамебинам, ки пайдоӣ, Агар гўям, ки пайдоӣ, ҳамебинам, ки пинҳонӣ. Худои ман, ба кас некӣ кунам, наздик меоӣ В-агар бар душмании кас бикўшам, дур мемонӣ. Фарзона