Казка - Плакала (на беларускай мове)

Выконвае Фальковіч Ганна - вучаніца 9 "Б" класа ДУА "СШ #1 г. Лунінца" Пераклаў Кіслюк Андрэй Мікалаевіч - настаўнік беларускай мовы і літаратуры ДУА "СШ #1 г. Лунінца" Не буду чуць слоў тваіх - буду жыва. Ты цэлы год абражаў мяне... О, як Гараць, масты гараць... Слёз не схаваць. Гуляць - дык так гуляць: Меней слоў - справай збіваць. Хачу сябе ад цябе я ўратаваць. Загнаў душу ты пад лёд - божа, як Баліць! Мне так баліць... І кроў кіпіць... Дачурка ўжо не спіць... Меней слоў - справай збіваць. Праплакала... І зноў фіялка зацвіла, А дзень заззяў таемнымі знакамі... Матуля ды дачка, каханне што знайшла, Абняўшыся, аднолькава плакалі. Струхнела ноч, шэрань зноў стала ўздыхаць - Сваё жыццё пачынаць мушу я. Табе Дык трэба што? Змый твар дажджом, Дай сэрцу пад плашчом Меней слоў - справай збіваць. Праплакала. І зноў фіялка зацвіла, А дзень заззяў таемнымі знакамі... Матуля ды дачка, каханне што знайшла, Абняўшыся, аднолькава плакалі.