Модарнома 4-накли Умеди Рахмат

Модар:- соати 3-и шаб занги телефон мешавад. Писар гушаки телефонро мебардорад. Дар гушаки телефон садои модар мебарояд, фарзандам саломатият хуб аст? Фарзанд:- хубам, ягон коре шудааст? Модар: - Хеч гап нест, танхо хостам, овозатро шунавам. Фарзанд гуфт:- Модар барои овози маро шунидан дар нисфи шаб занг мезанӣ? Модар пурсид:- норохатат кардам магар? Фарзанд: - Бале, нороҳатам кардӣ. Модар гуфт, писарам 25 сол кабл, ту хам маро норохат карда будӣ, зодрузат муборак бод. Писар ба худ омаду гуфт: Мебахшед модарчон! Модар бо садои хамеша мехрубонаш гуфт:-хеч гап не писарам шаб ба хайр, ором бихоб.Аммо хоб аз чашмони писар парид ва шаб дар назараш ба сол табдил шуда буд. Сахар шуд писар ба суи хонаи модар шитофт, хост аз модар узр пурсаду ташаккур гуяд, вале вакте, ки он чо расид дид, ки дасти модар дар болои телефон монда ва дар хамон холат чон ба чонофарин супоридааст...!!! Биёед, ҳар лаҳзахои бо мо будани модаронро истифода карда хизмати онхоро аз тахти дил ба чо орем ва дуои бебахои онхоро гирем, вагарна мисли ин писар дер намонем. Синаи пурмехри модар то абад осуда нест, Калби у дар зери хок хам ёди фарзандон кунад.