Bartas feat.Ina- Pamiętamy

Tekst: 1. Rzadko rozmawiam z Tobą wiem, ale wciąż o to pytam, Czemu odeszli za szybko Ci którzy mieli wciąż oddychać, Pusty szept, głucha cisza , w oczach rozpacz i łzy, Powiedz mi, wiesz jak jest kiedy sens tracą dni? My z pejzażem chwil, znakiem wieku na skroni, Szukamy prawdy w wyrytych w sercach wspomnieniach o nich, Mówią ,że czas rany goi, nie wiem, może i tak, Ale te blizny, to wiecznie żywy cierpienia ślad, Nadziei brak, wiara gaśnie szybciej niż płomień zniczy, Deficyt szczęścia spotęgowany szukaniem przyczyn, I brak różnicy, czy dudni kolejny grad pytań, Jestem, A może znikam? Żyję , Czy nie oddycham? Już, Zdmuchuję kurz ze starych fotografii, Widzę ich ,tamten świat, garść przerwanych biografii, Siadam, nad bielą kartki zadając to pytanie, Czy życie to tylko film, w którym jesteśmy statystami? Powiedz mi! Ref: Mijają dni, płyną chwile, coś zabiera nam czas, Tak bezpowrotnie jednym oddechem straconych szans, Choć te wspomnienia wracają ,sypiąc sól w nasze rany, To mimo wszystko , na przekór wszystkim , My pamiętamy! 2. Położę kartę na stół, i spisze każdy ból, Który mam w sercu, przez to ,ze nie ma Was tu, Od dawna żegnam Was, nie mogę przestać, Bo taki brak, to dla mnie śmierć dla serca, Wiem... jak to jest umierać, Wiem, że moja śmierć, to tylko śmierć na papierach, Bo nie ma teraz Was, nie ma Was tu, Może bluźnie, ale zapytam gdzie był Bóg? Puch, życie jak puch tak lekkie, Podmuch wiatru słów, kolejne serce pęknie, Spada na bruk, następne się potłukło, Potłuczone porcelanowe jutro, I dziś, i każdy dzień już inny, Bez uśmiechu ich, kto braku ich jest winny? Wiesz, niedługo przestane płakać, Bo nie wiem ile łez to limit, wyczerpałam zapas. Ref: Mijają dni, płyną chwile, coś zabiera nam czas, Tak bezpowrotnie jednym oddechem straconych szans, Choć te wspomnienia wracają ,sypiąc sól w nasze rany, To mimo wszystko , na przekór wszystkim , My pamiętamy!