Fat city (1972) / Βρώμικη πόλη
Ρεαλιστικό δράμα που καταπιάνεται με τα θέματα της μοναξιάς, της απογοήτευσης και της προσγείωσης στη σκληρή πραγματικότητα, που χαρακτηρίζουν τις ζωές ενός πρώην και ενός επίδοξου πυγμάχου. Ο John Huston κινηματογραφεί με λυρισμό και τρυφερότητα ανθρώπους χτυπημένους από τη ζωή, που ματώνουν καθημερινά για την επιβίωση και την αξιοπρέπειά τους. Μεγάλη ερμηνεία από τον παραγνωρισμένο Stacy Keach, υποψηφιότητα για Όσκαρ για την Susan Tyrrell και μία από τις πρώτες σπουδαίες στιγμές του Τζεφ Μπρίτζες. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο πρώην πυγμάχος Μπίλ Τάλι (Stacy Keach). Αν και δεν είναι ακόμη τριάντα ετών, είναι ένας ρημαγμένος άνθρωπος. Τα μαλλιά του αραιώνουν, τα σημάδια στο πρόσωπό του είναι μνημεία σκληρών αγώνων, η γυναίκα του τον έχει εγκαταλείψει από καιρό, δεν έχει φίλους. Λίγα πράγματα από την ταλαιπωρημένη φιγούρα του υποδηλώνουν ότι ο Tάλι κάποτε βρισκόταν στο δρόμο προς τη νίκη, κατέβαζε τους αντιπάλους του σε σειρές, επευφημήθηκε. Τώρα απλά συντηρεί τον εαυτό του με κακοπληρωμένες δουλειές, εργάτης γης που συχνά τον πετάνε έξω ακόμα και από εκεί. Μετά πνίγει τη θλίψη του στα μπαρ, σκέφτεται πάντα την ιδέα να ξαναρχίσει την προπόνηση . Ο Stacy Keach δίνει σε αυτή την τραγική φιγούρα μια ευρηματική αμφιθυμία: τη μια στιγμή βλέπεις τον Tάλι έτοιμο να ξαναβρεί τη φόρμα του, να επιστρέψει στην πυγμαχία, την άλλη τον βλέπεις να χάνει την αξιοπρέπειά του. Στην πρώτη σκηνή της ταινίας, ο Τάλι ξυπνά στη μικρή του κάμαρα, με ένα τσιγάρο στα χείλη του, με το μισογεμάτο μπουκάλι ουίσκι εύκολα προσβάσιμο. Όταν ο Τάλι συναντά τον επίδοξο πυγμάχο Έρνι Μάνγκερ (Jeff Bridges), βλέπει ένα είδος επανάληψης του εαυτού του και δοκιμάζοντας να κάνει τον μάνατζερ του νεαρού πρωτάρη προσπαθεί να ξαναβρεί τον χαμένο αυτοσεβασμό του. Σε ένα από τα ζοφερά βράδυα της πόλης, σε μια αποπνικτική πάμπ, ο Tάλι συναντά την Όμα, μια μπαρόβια πεταλούδα (Susan Tyrrell), η οποία στη συνέχεια τον σπιτώνει. Οι δυο τους κάνουν ένα αλλόκοτο ρημάδι ζευγαριού - μια υπέροχη ερμηνεία από τον Stacy Keach και τη Susan Tyrrell , που θυμίζει την αξέχαστη ερμηνεία της Lee Remick και του Jack Lemmon σαν το μόνιμα μεθυσμένο ζευγάρι του Days of Wine and Roses (1962). Στην σκηνή τέλους παρακολουθούμε τον Τάλι και τον Έρνι, να βρίσκουν αποκούμπι στον πάγκο ενός μπαρ «για να βγάλουν τη νύχτα», όπως τραγουδά αξέχαστα ο Κρις Κριστόφερσον. Η βραδυά του αγώνα τελείωσε, καθένας από τους πυγμάχους πήρε την ευκαιρία του. Ωστόσο, κανένας τους δεν έκανε το αναγνωρίσιμο βήμα για να γίνει πρωταθλητής. Δυό ναυάγια στον πάτο του αμερικανικού ονείρου.
