Abdulloh domla Ayollar Bilan Chiroyli Muomala Qilish

Солиҳа аёл – У, барча ишда охират манфаатини устун қўяди. Бу дегани дунёдан узилиб олади – дегани эмас. – У, эрига худди ходим подшоҳга хизмат қилганидай итоатда бўлади. Бу дегани қул дегани эмас. – У, эрига охиратни эслатишдан чарчамайди. – У, агар эри намоз ўқимай қўйса, ундан аразлаб олади. – У, эри олиб келганига рози бўлади. – У, эри ғоиб бўлганда, мол-мулкини, бола-чақасини, уй-жойини муҳофаза қилади. – У, оиладаги сирларни мутлақо ташқарига олиб чиқмайди. – У, эридан ўзгани сирдош тутмайди. – У, дунё матоҳларига муккадан кетиб, ҳар нени олиб беришини талаб қилавермайди. Бу дегани ҳеч нима сўрамайди дегани эмас. Эрини имкониятидан ташқарисини талаб қилмайди. – У, эри нотўғри иш қилаётганда, шариат билан қайтаради. – Унга бирор ишда ихтиёр берилса, «Шариатга тўғри келадими?» дея сўраб, тўғри келганини танлайди. – У, эрини ҳолатига қараб муомала қилади. Эркаликни кўтарадиган вақт истаганча эркалик қилади. Кўтармайдиган вақт, меҳрибон онасидай бўлиб олади. – У, фарзандларини ёшлигиданоқ, Исломий тарбия қилади. – У, ҳаромдан қаттиқ нафратланади. – У, ўзгаларга ҳасад қилмайди. – У, эрининг ота-онасига гўзал муомалада бўлади. – У, номаҳрамларга яқин йўлашни хаёлига ҳам келтирмайди. – У, ибодатларини имкон қадар, мукаммал бажаришга ҳаракат қилади. – У, беҳуда вақт кетказадиган сериалларга ошиқ бўлмайди. – У, ҳамиша Исломий филмларга, нашидаларга, тиловатларга мойил бўлади. Фарзандлари учун, Исломий фақат Исломий ахлоқни ўргатувчи мультфильмлар кўрсатади. – У, қўпол, баджаҳл бўлмайди. – У, асло аёллик назокатини йўқотмайди. Ҳеч қачон эркаклашишга яқинлашмайди. – У, эри ҳақидаги шубҳа – гумонлардан нари бўлади. – У, эрини қизғонади. – У, эрига итоатни Аллоҳга итоат – деб билади. – У, эри шодлигида эркатой қиздай, маҳзунлигида меҳрибон онадай бўлади. – У, кечиримли бўлади. – У, келишмовчилик содир бўлса, келишув эшикларини ёпиб юбормайди. – У, доно бўлади. – У, урушқоқ, шаллоқи, қарғайдиган, гиначи, полпис, беэътибор бўлмайди. – У, соддалик, оддийликни ўзидан узоқлаштирмайди. – У, эридан ақллик эканини исботлашга урунмайди. Ақллироқ бўлган чоғида ҳам, буни унга сездирмайди. Тўғрироқ фикрни ҳикмат билан етказади. – У, кўчага интиладиган бўлмайди. – У, кўпроқ оиласи билан уйда қолишни хуш кўради. – У, ҳар-ҳил ношаръий базмларга, зиёфатларга ҳирс қўймайди. – У, эрининг рухсатисиз, кўчага қадам ранжида қилмайди. – У, ўзини номаҳрамларга намоён этмайди. Эрини даюс кимса бўлиб қолишдан доимо асрайди. Ўзини ўраб юради. – У, фақат эри учунгина ясанади. – У, гарчи ўзига маъқул келмай, юзларида норозилик аломати сезилса-да, эри айтганига «Хўп» дея итоат қилади. – У, мободо эр ғазаб қилгудай бўлса, фақат сукут қилади. Гап қайтариб, олишмайди. – У, уй-жойини покиза тутади. – У, ўзи учун борлиқ, бу эри деб билади. – У, жаҳли чиқса, аёлликдан чиқиб кетмай “жаҳл” қилади. – У, ўта кетган қайсар бўлмайди. – У, вазиятлар тақазосига кўра доно ва ёш гўдакдай бўла олади. – У, эрини намозга уйғотади. Турмаганига қўймайди. – У, фарзандларига кунлик равишда, дуолар, ҳад