Ҳаёти Исои Масеҳ - боздошт ва марги Исо - Инҷили Юҳанно бобҳои 18 ва 19 HD

Он гоҳ Пилотус Исоро гирифта, тозиëна зад.Ва сарбозон тоҷе аз хор бофта, бар сараш ниҳоданд, ва ҷомаи арғувон ба Ӯ пӯшонданд.Ва гуфтанд: «Салом, эй Подшоҳи Яҳудиëн!» Ва Ӯро торсакиӣ мезаданд.Боз Пилотус баромада ба онҳо гуфт: «Инак, Ӯро пеши шумо мебарорам, то бидонед, ки ман дар Ӯ ҳеҷ айбе намеëбам». Ва Исо, дар ҳолате ки тоҷи аз хор бофтае бар сар ва ҷомаи арғувон дар бар дошт, берун омад. Ва Пилотус гуфт: «Инак Он Одам!» Чун саркоҳинон ва мулозимон Ӯро диданд, фарьëд зада гуфтанд: «Ӯро маслуб кун, маслуб кун!» Пилотус ба онҳо гуфт: «Шумо Ӯро гирифта маслуб кунед, зеро ки ман дар Ӯ айбе намеëбам». Яҳудиëн ба вай ҷавоб доданд: «Мо шариате дорем, ва мувофиқи шариати мо Ӯ бояд бимирад, чунки Худро Писари Худо кардааст». Чун Пилотус ин суханро шунид, беш аз пеш ҳаросон шуд.Ва боз ба сарбозхона даромада, ба Исо гуфт: «Ту аз куҷоиӣ». Лекин Исо ба вай ҷавоб надод.Пилотус ба Ӯ гуфт: «Ба ман сухан намегӯиӣ Магар намедониӣ, ки қудрат дорам Туро маслуб кунам ва қудрат дорам Туро озод кунам» Исо ҷавоб дод: «Ҳеҷ қудрате ба Ман намедоштиӣ, агар аз боло дода немешуд; аз ин рӯ он касе ки Маро ба ту таслим кард, гуноҳи бештар дорад». Ва аз он вақт Пилотус саъй дошт Ӯро озод кунад, лекин яҳудиëн фарьëд зада, гуфтанд: «Агар Ӯро озод куниӣ, дӯсти қайсар нестиӣ; ҳар киӣ даъвои подшоҳиӣ кунад, душмани қайсар аст». Чун Пилотус инро шунид, Исоро берун овард ва дар он ҷое ки Сангфарш ва ба иброниӣ Ҷабто номида мешуд, бар курсии довариӣ нишаст. Рӯзи ҷумъаи арафаи иди фисҳ буд, ки дар соати шашум ба яҳудиëн гуфт: «Инак, Подшоҳи шумо!» Лекин онҳо фарьëд заданд: «Ӯро нест кун, нест кун, маслуб кун!». Пилотус ба онҳо гуфт: «Оë Подшоҳи шуморо маслуб кунам» Саркоҳинон ҷавоб доданд: «Ғайр аз қайсар подшоҳе надорем». Ниҳоят, Ӯро ба дасти онҳо супурд, то ки маслуб кунанд. Ва онҳо Исоро гирифта бурданд. Ва Ӯ салиби Худро бардошта, ба он ҷое ки»Ҷои косахонаи сар» ва ба иброниӣ Ҷолҷолто ном дошт, равона шуд;Ва дар он ҷо Ӯро маслуб карданд ва бо Ӯ ду каси дарро, яке аз ин тарафаш ва дигаре аз он тарафаш, ва Исоро дар миëна. Пилотус айбномае навишта, бар салиб овехт, ки чунин навишта шуда буд: «Исои Носириӣ, Подшоҳи яҳудиëн».Бисьëре аз яҳудиëн он айбномаро хонданд, зеро ҷое ки Исо маслуб шуда буд, ба шаҳр наздик буд, ва айбномаро ба забонҳои иброниӣ, юнониӣ ва румиӣ навишта буданд. Саркоҳинони яҳудиӣ ба Пилотус гуфтанд: «Нанавис: «Подшоҳи яҳудиëн», балки он чи Ӯ мегуфт: «Манам Подшоҳи яҳудиëн»». Пилотус ҷавоб дод: «Он чи навиштам, навиштам». Ва сарбозон, чун Исоро маслуб карданд, либоси Ӯро гирифта, ба чор ҳисса тақсим карданд, ба ҳар сарбоз як ҳисса; ва пероҳанро низ гирифтанд; лекин пероҳан дарз надошт, балки аз боло то поëн бофта шуда буд.Пас онҳо ба якдигар гуфтанд: «Онро пора накунем, балки қуръа баp oн партофта бинем, ки аз они киӣ мешавад», то ки Навишта ба амал ояд, ки мегӯяд: «Сару либоси Маро дар миëни худ тақсим карданд ва бар пероҳани Ман қуръа партофтанд». Ва сарбозон чунин карданд. Дар назди салиби Исо модари Ӯ ва хоҳари модараш,