Гилаи Падар аз фарзанд.

Баъди маргам дар сари қабрам гиристанҳо чӣ суд, Аз қафои тобутам сад дод гуфтанҳо чӣ суд. Ҳолате,ки зинда будам қадрам накардед. Санги беҷон дар сари гӯрам гузоштанҳо чӣ суд. Солу моҳҳо хоб будам бемор. Ин замон болои хокам по ниҳоданҳо чӣ суд, Рӯ ба сӯи мазор акнун давиданҳо чӣ суд. Севу ҳафту чилу солам ин ҳама беҳуда аст, Даст ба сӯи он Худо бардору умре зора кун,