Sevak Amroyan, Axpers u es

Անօրէն թուրքն է տիրել մայր հողին, Ի՞նչ սրտով պիտի մտնենք անկողին: Մա՛մ ջան, չտխրե՛ս, շա՛տ չմտածես, Կռիվ ենք գնում ախպերս ու ես: Մռայլ գիշեր է, նստած ենք փոսում, Այստեղ հայ քաջի արյունն է հոսում: Եկել ենք կռիվ, կռվում ենք էսպէս, Խփում ենք թուրքին ախպերս ու ես: Երբ լուսաբացին թուրքն է ներս սողում, Մեր զիլ հարվածից աշխարհն է թնդում, Ինչքան պէտք լինի` կկռվենք էսպէս, Հայ ազգի համար ախպերս ու ես: Էլ հետդարձ չկա, կռիվ է սաստիկ, Օրհնանքդ տո՛ւր մեզ ու մի՛ լար, մայրիկ: Թէ մի օր կտրիդ զույգ արծիվ տեսնես, Էդ մեր հոգիքն են` ախպերս ու ես: Մա՛մ ջան, կբացվեն դռները մեր գոց, Ոսկի կհագնէ սև օրը հայոց... Ու տուն կդառնանք հաղթությամբ էսպէս Ծափով-ծիծաղով ախպերս ու ես: