Багын шүлэг Б.Лхагвасүрэн

Нутгийн хөөрхөн тэрнийгээ Нуур шиг хонио хариулж явахад нь Налайсан хоньдын дундуур нь хага яран Навсайтал давхиж очлоо Дээлэндээ салхи өвөртлөн Дэгдээхэй шүүрэх гэж байгаа харцага шиг хүрлээ Туурайн ирэнд оглорсон Таанын цагаан цэцгүүд Цэргийн наадмын ёслолын буудлага шиг Цэнхэр тэнгэрт хуйлрав Би мөн том байваа... Хөөрүү гэдэг нь хонь сандаагаад... гээд Хүүхэмсүү нь аргагүй ширэв татаад Үргэсэн хонио тогттол Үг солихгүй айлгалаа Бэлчээрт хонио тогттол Бие биендээ хайрын үг хэлдэггүй Амар хэнэггүй монгол хайр Алсын хөх уулсын араншинтай Урамгүйхэн сажлуулж гэртээ ирэхэд Уул шиг аав минь дөрвөлж дээр суучихсан Бэлчээр түйвээсэн овилгогүй... гэнгүүт Би гэдэг... морьтой хөшөө... Моньд минь... гээд чөдөр шүүрээд босоход нь Монгол Улсын Төрийн дуулал эгшиглэх шиг болдогсон... Эцэг төр минь