Зөв амьдрах ухаан төвд сайхан сэтгэлт хүмүүс дэмжлэг үзүүллээ HD

2009 онд “Эх орны залуус хаана явна” нэвтрүүлэг хийх гэж очоод Загдаа гуайтай анх танилцаж билээ. Тэр үед 3- 4 гэртэй, 20 гаруй хүнийг хашаандаа амьдруулж нийгэмшүүлж байсан юмдаг. Өөр шигээ алдаж оносон хүмүүсд тусалж, нийгэмдээ гадуурхагдаж хэрэггүй хүний тоог л цөөлөх зорилготой яваагаа аминчлан хэлж байсан. Тэр үед ярилцлага авч байсан тэнэмэл гэгдэж байсан хүүхдүүд одоо, овоглох аав, ээжтэй болж, эрийн цээнд хүрч, их сургуульд орох болчихжээ. Тэр үед ялтан, хөгжлийн бэрхшээлтэйгээрээ дуудуулж байсан хүмүүс одоо нийгмийн ажилтан, мужааны багш болж дараа дараагийн хүмүүсдээ тусалж явна. Хүн өөрийнхөө хэдэн хүүхдийг тэжээх гэж яаж үстэй толгойгоо зулгаадаг билээ дээ. Тэгэхэд Загдаа гуай гэргий Амараагийн хамт одоогоор 132 хүн, эндээс нь 40 нь хүүхэд, 20 гаруй хөгжлийн бэрхшээлтэй хүнийг өөрийн хашаа, гэртээ амьдруулж, хамтдаа ажиллаж хөдөлмөрлөж, ХҮН ХОГ гэгдэж байсан хүмүүсийг ХҮН БАЯЛАГ болгож чаджээ. Монголчууд бид цөөхөн хэдэн хүнээ хөгшин, архичин, ялтан, тэнэмэл, бэрхшээлтэй, траншений гэх тодотголоор ялгаварлан хувааж, хийлгэх ажилгүй, зорих зорилгогүй, бүтээлч үйлсгүйгээр хэдий болтол ингэж байлгах вэ??!! Монгол хүний заяа өндөр болхоор Монголд хүнээ хайрлаж, ажиллаж хөдөлмөрлүүлж чадвал ямар ч хүнийг өөрчилж, улсдаа хэрэгтэй хүн болгож, ХИЙЛГЭЖ БҮТЭЭЛГЭЖ болохыг Загдаа гуай өөрийнхөө амьдралаар нотолж харуулчихаад байна шүү дээ. Энэ хүнийг жаахан дэмжээд өгвөл Монгол Улс тэнэмэлгүй улс болоход ойрхон байна.. Халамж, тэмгэмж нэрээр Монгол хүн бүрд мөнгө тарааж улам ажилгүй залхуу болгохын оронд хүн бүрт ажиллаж хөдөлмөрлөх боломж, ажил бүтээлээрээ сайхан амьдрах нөхцлийг өгөх хэрэгтэй. Зах зээл, амь амиа бодоцгоо, бид чөлөөтэй боллоо гээд л гүйлдээд байсан. Энд тэндэхийн хог зөөж шахаж л сурах шив дээ. Авъяастай, чадалтайнууд нь гадаадад дайжаад удлаа. Зөвхөн амиа бодоод хангалтгүй байжээ. Монголчууд бид хамтдаа хийж бүтээх, нэгнээ дэмжих сэтгэл, хамтын бүтээл, уялдаа холбоо л маш чухал байж гэдгийг ОЛОН ХҮНИЙ АМИАР ОЙЛГОЖ байх шиг байна даа!