Дастам бигир, Худои бузургам!

Дастам бигир, ба меҳр, Худоё, ки хастаам Танҳо дилам ба зоти карими ту бастаам Бингар ба ҳоли абди залилат, Худои ман Нолам, ки то ба арш расад ин навои ман Бас хастаам ман аз ҳамаи рӯзгори худ Аз хешу аз замонаву аз кору бори худ Дунёямон бибин, ки чӣ камранг гаштааст Пои ибодати ҳамамон ланг гаштааст Вақти мусибат аст фақат аз барои ту Кай ҷустаам ба кори накуям ризои ту? Дасте бикаш Худои Каримам ту бар сарам Раҳме бикун ба ҳоли ду чашми зи хун тарам Мисли ҳамеша обрӯи бандаат бихар Ин рӯсиёҳро ба ҳарими худат бибар Бинмо қабул тавбаи ноқобили маро Дастам бигир то наравам ман аз ин саро То зери сояи карамат зиндагӣ кунам Аз суфраи ту нон хӯраму бандагӣ кунам