Jak podnieść poziom testosteronu? Normy dla młodych mężczyzn HD

UWAGA! Przelicznik stężenia testosteronu: ng/dl = 100 x wynik w ng/ml, nmol/l = 3,45 x wynik w ng/ml źródło: https://www.nebido.com/tools/index.php/en/default/index/conversion-tool Testosteron jest hormonem anabolicznym i androgennym. Uczestniczy w rozwoju drugo- i trzeciorzędowych cech płciowych męskich, prawidłowej funkcji narządów płciowych, zainteresowanie płcią przeciwną, popęd płciowy, ale ma także wpływ na ilość zgromadzonej tkanki tłuszczowej trzewnej, gęstość kośca, masę mięśniową, funkcjonowanie śródbłonka naczyń krwionośnych oraz samopoczucie. Bywa stosowany nielegalnie w dopingu farmakologicznym w postaci preparatów doustnych lub w żelu, ponieważ wchłania się dobrze przez skórę, błony śluzowe i z przewodu pokarmowego. Zwiększa także syntezę erytrocytów i hemoglobiny, pobudza mielopoezę wpływając na szpik kostny. Efekty uboczne w postaci nadmiernego zarostu, trądzika na twarzy, wzrostu agresji, wynikają głównie z komponenty androgennej i ograniczają zastosowanie testosteronu w wysiłkach siłowych. Należy poinformować i ostrzegać amatorów sportu, że testosteron podawany doustnie, hamuje wytwarzanie endogennego testosteronu, głównie przez wpływ na podwzgórze i przysadkę mózgową, wydzielanie LH i FSH. Po zaprzestaniu podawania egzogennego testosteronu, występuje niedobór hormonu endogennego, który może prowadzić do zaburzenia spermatogenezy, a nawet azoospermii oraz zaniku fizjologicznej funkcji komórek Sertoliego i Leydiga. Zmiany są odwracalne i ustępują całkowicie po 12-18 miesiącach od zaprzestania podawania testosteronu egzogennego. Normy dla stężenia testosteronu u kobiet wynoszą od 0,2 ng/ml do 0,8 ng/ml, zaś u mężczyzn od 2,30 do 9,80 ng/ml. Niedobór testosteronu u młodych mężczyzn dotyka nawet 8-12% mężczyzn w wieku do 40 r.ż. i najczęściej jest spowodowany hipogonadyzmem, stosowaniem w przeszłości egzogennych anabolików sterydowych, leków przeciwdepresyjnych, gruczolaków przysadki i hyperprolaktynemią. Uznaje się, że stężenia poniżej 2,30 ng/ml zawsze wymagają leczenia, zaś stężenia powyżej 3,50 ng/ml nie wymagają terapii. Wartości pomiędzy 2,30 ng/ml i 3,50 ng/ml mogą wymagać leczenia wspomagającego. W diagnostyce należy oznaczyć nie tylko wolny testosteron, testosteron całkowity, ale także prolaktynę i białko wiążące hormony sterydowe – SHGB. Naturalne preparaty zwiększające stężenie testosteronu zwykle nie odnoszą zamierzonego efektu, dotyczy to żeń-szenia, buzdyganka i johimbiny. U młodych mężczyzn, w celu zmniejszenia niekorzystnych efektów doustnych preparatów testosteronu, można stosować cytrynian klomifenu, który wpływa bezpośrednio na receptory dla estrogenów. Na uwagę zasługują także preparaty DHEAS, dostępne bez recepty. Mogą działać wspomagająco zwłaszcza u starszych mężczyzn. Czas leczenia jest nieokreślony, niektórzy, w razie potrzeby, stosują leczenie wspomagające całe życie, dopóki nie wystąpią działania niepożądane. Zwykle pierwsze efekty działania leków można ocenić po 2 tygodniach stosowania. Jeżeli po 3 mi