Айбдор ким? “Мен ўлиб-нетиб қолсам, икки етимчамга нима бўлади? ” HD

АЙБДОР КИМ? “Дамас”да, ёнгинамда нимадандир хафа бўлиб кетаётган кекса ёшдаги онахонга кўзим тушиб, беиҳтиёр суҳбатга тортдим. Тушкунлиги сабабини айтишга озроқ истихола қилган хола чуқур ух тортиб ёрилди; - Бир кам етмишдаман болам. Пешонамга битгани- касалманд қизим ва отаси ташлаб кетган ёлғизгина набирам бор. Қўлимиз калта, ночор кун кўрамиз. Қизим ҳам набирам ҳам дардманд , дори билан яшашади. Уларни даволатиш пайида бўлибману, ўзимни ҳеч ўйламабман. Гоҳ қон босимим кўтарилиб кетса, гоҳ юрагим қаттиқ санчади. Арзоннинг шўрваси татимас деганларидек , тилимнинг тагига ташловчи дорилар вақтинчагина ёрдам бериб баъзан шу ҳам кор қилмайди. Тишимни тишимга босиб, Аллохга муножот қилишдан бошқа чорам йўқ. “Мен ўлиб-нетиб қолсам, икки етимчамга нима бўлади? ” деган савол миямда чарх уриб, Яратганнинг ўзидангина мархамат кутардим. Кунларнинг бирида эшигимни қоқиб келган Шаҳар Ижтимоий таъминот ходимасининг таклифидан бошим кўкка етди. -Холажон, сизга Косонсой дам олиш масканига йўлланма олиб келдим. Бориб мазза қилиб дам олиб келинг. Бирор марта курорт, санаторийга бормаганим учун нима деб жавоб қайтаришимни ҳам билмайман. Бундан ўн йиллар аввал Ижтимоий таъминотдан йўлланма сўрагандим. “Эсларидан ҳам чиқиб кетган бўлса керак” деб умид узганимда, ўз оёқлари билан йўқлаб келишларини кутмаганим учун бир оз довдираб қолдим. -У ерда даволансам ҳам бўладими? -Албатта. Дам олиб, саломатлигингизни тиклаб қайтасиз. Қизим ва набирам ҳам қувониб. Хурсандчилик билан мени кузатиб қўйишди. Косонсой деганлари жудаям хушманзара, баҳаво маскан экан. Соҳил бўйида, сўлим ва баҳаво гўша қишда ҳам мафтункор, “мазза қилиб дам олиш ва даволаниш учун бундан ортиқ жой бўлмайди” дея остона хатладим. ... Аммо биринчи куниёқ хафсалам пир бўлди. Хоналар жуда совуқ ва зах экан. Тўғри, ўша ердагиларнинг тили билан айтганда “люкс”лар ҳам бор. Бироқ, улар Ижтимоий таъминотдан оддийгина йўлланма билан юбориладиганларга эмас, пули кўпроқ бойваччалар учун мўлжалланган экан. Ёстиқ, ўрин-кўрпа, ётоқ жилдлар ҳам ҳаминқадар. Қаттиқроқ ушласангиз йиртилиб кетади. Энг ёмони ходимларнинг муомаласи чатоқ. “Шифокор борми, мен аввал кўрикдан ўтиб кейин муолажа олишим керак?” деган оддийгина саволимга, қўрслик билан жавоб қайтариб, дилимга озор беришди: -Бу ер касалхонамиди, лечение олгани? Санаторий келдингиз хола. Физиотерапия, электрофорез, луч оласиз. Шифобахш сувимиз бор. -Биламан қизим,-дедим, муомаласидан ранжиганимни сездирмай?- Лекин, бир –иккта укол овосам яхши бўлардида. Бизнинг қишлоқда ҳамшира топиш қийин. Касалхонада даволанишга эса шароитим кўтармайди. Дориларни ёзиб берсангиз, дорихонадан олиб чиқардим...Шунга -Нима деясиз? Мени чўрт бўлган хомсемиз дўхтир аёл қошларини чимириб, ошкора кулгандай беписандлик билан қош чимирди: -Сизга қайтариб айтяпман. Одам тушунадиган тилда гапираман, бу ер санаторий! Собесдегиларга ҳам хайронман, тўғри келганни юбораверишади. Ичимда бир нима узилгандай бўлди. Ширин сўз жон озиғи дердилар. Ёмоничи? Нахотки, қизим тенги шифокор қариялар бил